Op werk heb je inmiddels je credits wel opgebouwd. Ze weten wat je waard bent na al die jaren met jouw ervaring en kennis. Maar je uiterlijk steekt wel wat af bij de jongere collega’s die er hip en vrouwelijk uitzien. Bij een presentatie trek je maar weer die zwarte blazer aan die je al zo vaak hebt aangehad. Je voelt je niet echt sprankelend en energiek in je outfit terwijl je een goed verhaal hebt. Eerder een saaie doorsnee vrouw van middelbare leeftijd. Als je gepasseerd wordt voor een leuke klus door een jongere collega baal je en besef je dat dit ook met je uitstraling te maken kan hebben. Je kleding klopt niet meer met je kwaliteiten en hoe je je voelt.

Je staat in de paskamer met dat vreselijke tl-licht en wil het liefst die broek meteen uittrekken die je raar staat en veel te strak zit.. Je ging vol goede moed shoppen maar nu wil je naar huis en een pot thee zetten. 
Pfff, weer niks nieuws. Je hebt het gevoel dat je er elke dag hetzelfde uitziet, saai en onopvallend, en het doet ook niet veel goeds voor je zelfvertrouwen. Vroeger was shoppen leuk en makkelijk, je koos wat je leuk vond en alles stond gewoon goed. Dat is nu wel anders met je lijf dat veranderd is, je haar wat grijzer en een ouder hoofd…

Je hebt nu al stress wat je aan moet komend weekend naar dat feestje. Waar je er graag goed en stralend uit wil zien tussen je collega’s. Maar je hebt niks. Niks waarin je je mooi voelt. Is die ene top wel schoon? Die is altijd wel ok, alleen heb je hem eigenlijk altijd aan naar gelegenheden en wil je nu wel eens wat anders, iets nieuws, iets bijzonders maar waar vind je dat in vredesnaam?

Je draagt trots je nieuwe blouse vandaag en bent benieuwd of je partner het ziet. ‘Zie je niks aan mij? ‘ vraag je, maar hij kijkt verbaast en zegt ‘hoezo, wat is er, ben je naar de kapper geweest?’ ‘Nee, ik heb een nieuwe blouse.’ ‘He maar zoiets had je toch al?’
 Niet echt de reactie waar je op hoopte. Vroeger gaf hij je nog wel eens een compliment. Je baalt dat hij niet meer bewonderend naar je kijkt tegenwoordig en verlangt soms terug. Had je nog maar een keer dat lijf van vroeger met de geest van nu…

Je gaat met je dochter een middag op stap, echt leuk zo’n dagje uit. Wat is ze toch mooi en je ziet dat mensen naar haar kijken. Gewoon omdat ze straalt. Je ziet jezelf plotseling in een winkelruit naast haar en denkt ‘jeez ben ik dat?’. Ik lijk mijn moeder wel, die liep ook een beetje met die houding en je voelt je ineens oud en saai. Wat is er gebeurd vraag je je af, vroeger keken ze ook nog wel naar mij…